Gaixotasun Aurreratuak dituzten pertsonentzako Arreta Integralerako Programa, ikuspegi pertsonaletik.
Gaur, Matia Fundazioan aurkeztu dugu "la Caixa" Gizarte Ekintzak Gaixotasun Aurreratuak dituzten pertsonei Arreta Integrala Emateko Programaren balantzea. Programa horrek arreta psikologiko, sozial eta espiritual espezializatua eskaintzen die gaixotasun aurreratua duten pertsonei eta haien familiei. Proiektu aitzindaria da, Espainia osoan jarduten du 29 talderen bidez, eta 100.000 pertsonari baino gehiagori eman die arreta.
Gipuzkoan, Matia Fundazioak gauzatzen du programa, diziplina anitzeko profesional-talde baten bidez. Orain arte lurraldeko 1.310 paziente eta 2.248 senide artatu ditugu Ricardo Bermingham Ospitalearen, Donostiako Unibertsitate Ospitalearen, Mendaroko Ospitalearen eta Donostia, Mendaro eta Bidasoako etxeko ospitaleratze-zerbitzuen bidez.
Gaixotasun Aurreratuak dituzten Pertsonei Arreta Integrala Emateko Programak eskaintzen duen zerbitzua lau arloren inguruan egituratzen da:
- Gaixoei eta senideei arreta ematea gaixotasunak irauten duen bitartean, bai ospitalean, bai etxean, bai kanpoko kontsultetan.
- Doluaren jarraipena egiteko banakako eta taldeko arreta
- Profesional-taldeei laguntza emozionala eta prestakuntza ematea
- Artatutako pertsonei laguntzea, boluntarioen lankidetzari esker
Programaren ezaugarri teknikoak eta lortutako emaitzak azpimarratu ditzakegu, baina gaur programan parte hartzen duten pertsonei hitza ematea erabaki dugu, beren esperientziatik programari buruz hitz egin diezaguten:
Programan parte hartzen duen pazientearen C.Ua
Niretzat ezinbestekoa da egunerokotasuna nire gaixotasunarekin bizitzeko. Minbizia duzula jakinarazten dizuten unetik, mundua gainera datorkizu, eta nola maneiatu ez dakizun emozioak. Egoerak gainditu egiten zaitu, beldurra, antsietatea eta amorrua sentitzen dituzu, eta horrek guztiak gaizki egotea eragiten dizu, baina ez dakizu zer egin.
Hemen psikologoaren lana ezinbesteakoa da.
Osotasun bat gara, eta, beraz, alderdi guztiak hartu behar dira kontuan, ez bakarrik alde medikoa bere proba eta tratamenduekin, baita alderdi emozionala ere, eta horrek ongizate eta barne-bake handiagoa sentitzen laguntzen dizu, gertatzen zaizuna onartzen laguntzen dizu.
Izan ere, bizitza osoa aldatzen da, horrela, lumakada batetik, pertsonala, lanekoa, soziala, eta datorren aldaketa guztietara eta igarotzen den fase guztietara egokitu behar da. Oro har, ez dakigu emozioak maneiatzen.
Psikologoak zeure burua hobeko ezagutzeko gidatzen eta laguntzen dizu, emozioak ezagutzen, galerak sortzen eta onartzen ikasten, gaixotasun batekin jarraitzen duzun pertsona gisa baloratzen, baina ez gaixotasuna bakarrik, gauzak egiten jarrai dezakezula ikusten laguntzen dizu, zure autoestima hobetzen.
Babestuta sentitzen zara uneoro, albiste txar bat jasotzen duzunean ere hor dago.
Imatxi Rico Álvarez Programan parte hartzen duen senidea
2012. urtean sartu nintzen taldean, ama minbizi gaixotasun luze baten ondorioz hil ondoren. Ama hiltzean, gaixotu egin nintzen fisikoki (pankreatitis autoinmune batekin) eta moralki, eta hori izan zen Programan sartzeko arrazoietako bat. Gomendioz iritsi nintzen taldera, eta hasieran ez nekien oso ondo zer egin behar nuen. Gainera, gauza benetan pertsonalak kontatu behar nituen gauza ezezagun bati aurre egin behar niola iruditzen zitzaidan.
Taldeak amorrua, ezintasuna eta tristura ateratzen lagundu zidan, ez bakarrik amaren dolutik, baita lehenago hildako arreberenetik ere, nahasia gertatu baitzitzaidan. Baina, bizitza honetan, zoritxarrek min gutxiago eragiten dutenez, taldean egotearen esperientziak, besteekin elkarreraginean aritzeak eta istorioak partekatzeak lagundu egin zidan.
Psikologoekiko harremana ona izan da nire ikuspuntutik, eta apurka-apurka irekitzen joan zara, eta planteatzen zaizun egoera gainditzen eta harekin bizitzen ikasi duzu.
Azken batean, taldean, gure unerik gogorrenei buruz hitz egin genuen, eta nik, zehazki, ilusio bati buruz hitz egin genuen, eta nik, zehazki, ilusio bati buruz hitz egin nuen, hau da, azken egunetan ama zaintzen nuen bitartean idazten gasi nintzen liburu horri buruz, lana utzi bainuen eta amari gustatzen baitzitzaion idazten nuena irakurtzea. Bere gaixotasunaz ahazteko, egunkarietan ikusi eta irakurtzen genuenari buruz idazten zuen, eta amak beti esaten zuen amorruzko esaldi bat gizartearen eta bizi genuen krisi sozial, moral eta materialaren aurrean. "ERROIA HAZ EZAK, BEGIAK DEDEZAK", eta horrela sortu zen Begi-ninirik Gabeko Umea, begiradarik gabeko pertsonaia, giza baldintza kaltetua. Ez da autobiografikoa, biok behar baikenuen bizitzen ari ginenetik ihes egitea, baina gure emozioak jarri genituen.
Liburua amaitu nuen, argitaratu eta Begi-ninirik Gabeko Umea pertsonaia arrakastatsua bihurtu zen. Liburua gustuko dut eta pozten naiz, izan ere, bizitza bidegabea delako alde txarrarekin idatzia dago, baina bizitza horri aurre egin ahal izateko bizirik jarraitu ahal izatearen pozarekin. Egoera horiek ezin hobeto islatzen dituzte egunez egun arreta-programako dolu-taldeetan lantzen diren kasuak.
Gehitu iruzkin berria