03.06.2022
Gobernuak proposatutako egungo akordio-zirriborroa, bere argi eta itzalekin, jauzi kualitatiboa da sektorean oraindik nagusi den ereduaren aurrean. Hala ere, badirudi orain arte ez dela errealitate desberdinetatik helburu bererantz aurrera egitea ahalbidetuko duen ezinbesteko adostasuna lortu.
Talde honek, beraz, arduradun politikoek sustatu eta zuzendu dezatela beharrezko aldaketa kultural hori eskatzen du, ezinbesteko adostasunak lortuz iraupen luzeko zaintza-sistema bat garatzeko, gure homologoen antzekoa.
Benetako konpromisorako unea dela adierazi dute, ezagutzan oinarritutako erabakietarako unea, ikuspegi zabalekoa eta pertsonak lehentasun politikoen erdigunean benetan jartzekoa. Pertsonok merezi dugulako. Izan ere, zaintza gai sozial, etiko gisa ulertu behar da, eta, beraz, interes eta erantzukizun politiko handieneko gai gisa.
Iraupen luzeko zainketen eraldaketa hori errazteko asmoarekin batera, gomendio argi eta esplizituak eman ditu erkidegoko organoak, bai eta funts-zuzkidura garrantzitsuak ere (Next Generation), bi zentzutan biratzea eskatzen duen eredu-aldaketa ahalbidetzeko.
- Alde batetik, etxez etxeko zerbitzuak modu erabakigarrian garatzea, komunitate-eremuan koordinatuta, laguntza malguak eta askotarikoak (gizarte- eta osasun-klasikoez gain) integratuz, pertsonok nahi duguna bermatu ahal izateko, hau da, gure ingurunean eta gizarte-loturan jarraitu ahal izateko.
- Beste alde batetik, desinstituzionalizazio-prozesu bati aurre egitea, Desgaitasuna duten pertsonen eskubideei buruzko Konbentzioaren 19. artikulua (NBE, 2007). Proposamen horren bidez, egungo egoitza-plazak etxe-ingurune bihurtu nahi dira, etxe-ingurune, mendetasun larria duten pertsona-talde txiki gisa modulatuta, eta, nola ez, pixkanaka banakako gela gehiago izango dituzte, funtsezko elementua baita bertan bizi direnen intimitatea bermatzeko.
Manifestu osoa hemen
