Erregeei gutuna. Gizarte zaintzaile baten alde kobid osteko aroan

Maiestate maiteak:

Ilusio handiz idazten dizuegu, ahazteko erraza izango ez den urte baten ostean, nahiz eta horretarako gogo handia dugun.

Joan den 2020an, pandemia batek egun gutxitan gure bizitzak hankaz gora jartzen zituela ikusi dugu, gure espeziearen zaurgarritasuna erakutsiz.

Txinan sortutako birus batek orbain sakona utzi digu ariman, eta min handia hainbeste bizitza galtzeagatik, gehienak adinekoak, gehiegitan modurik okerrenean alde egin dutenak: konpainiarik eta kontsolamendurik gabe.

Horrek guztiak gure interdependentzia eta gizarte zaintzaile bat eraikitzeko urratsak emateko beharra erakutsi digu. Urtea amaituta balantzea egin behar da, eta guk, aztertzen eta kezkatzen gaituen ikuspuntutik egin nahi dugu: hilabete hauetan beldurrez eta ziurgabetasunez, baina baita egonarriz eta pazientziaz ere, bizi izan diren adinekoena.

Maiestate maiteok, bizitza luzeaz goza dezakegun gizarteetan bizi gara. Gero eta gehiago eta hobeto bizi gara. Harro eta zorioneko sentitu beharko ginateke horregatik. Hala ere, krisi horrek agerian utzi du, berriz ere, tarte luzea geratzen dela adineko pertsonek gainerako herritarren eskubide berberak izan ditzaten.

Maiestateak, zuen jarrera eta eragina kontuan hartuta, zenbait eskaera helarazi nahi dizkizuegu, zuen begirunea eta babesa izango dituzuelako konfiantzaz, datorren urtean gure mundua adinarekin adiskidetsuagoa eta justuagoa izan dadin:

Zahartzea bizitzan zehar egiten den zerbait da.

Ez ilea argitzen hasten garenean, gure lan-etapa amaitzen denean, edo zerbitzu batzuetan beherapenak izaten ditugunean, gure adina dela eta. Horregatik, maiestateek lanean hasi behar dute zahartzea zerbitzari publikoen agendetan egon dadin, guztietan; ez bakarrik gizarte- edo osasun-zerbitzuez arduratzen direnetan. Ondo zahartzeko, ekintzak egin behar dira hezkuntzan, hirigintzan, etxebizitzan, lan txukunean, kulturan...

Maiestateek badakizuenez, adineko pertsonak ez dira denak berdinak.

Gure bizi-esperientzia zabalak askotariko izakiak bihurtzen gaitu. Hala ere, pertsonak "kolektibo homogeneo" gisa irudikatzen dira, arazoak eta gastuak baino sortzen ez dituen eta inolako gizarte-baliorik ematen ez zaion "adin-talde" gisa. "Adinismoa" bereziki gordin agertu da aurten, eta hilabete hauetan zehar hartutako erabaki eta mezu askotan paper garrantzitsua izan du. Hori ezin da berriro gertatu. Ez da bidezkoa eta ez da eraginkorra.

Zaintzea da batzen gaituen eta espezie gisa bizirauteko aukera ematen digun jarduera.

Inor ez litzateke bizirik egongo, Maiestateak barne, norbaitek zainduko ez balu. Neurri legalak, ekonomikoak eta kanpainak behar ditugu, bizitza osoan zehar zaintzak trukatzearen garrantzia ikusarazteko eta baloratzeko. Azken eskaera bat egitea gustatuko litzaiguke, dagokion pertsonari. Pertsonek non, nola eta norekin bizi nahi duten eta zainduak izan nahi duten jakiteko dituzten iritziak eta lehentasunak entzutea eta kontuan hartzea, bereziki beren kabuz moldatzeko zailtasunak agertzen direnean.

Maiestateak, ez dugu abusatu nahi. Pozik egongo ginateke enkargu hauetakoren bat 2021ean gauzatuko balitz.

Izan ezazue herritar gehienen ilusioa eta konpromisoa. Azken finean, zahartzean inbertitzea pertsona guztientzako bizitza onean inbertitzea da. Beraz, zain geratzen gara, eta osasuna eta zoriontasuna opa dizkizuegu 2021erako.

Egileak iaz jasotako hausnarketetan eta testigantzetan oinarrituta idatzitako testua.