Baso sorgindua

Pertsona ardatz duen arreta-ereduaren printzipioak bere gain hartzen dituen arreta-ereduaren oinarria honako hau da: inor ez dela beste pertsona baten berdina, denok ditugula interes, premia eta amets desberdinak, eta, beraz, indibidualizazioak izan behar duela pertsonei laguntzen dieten zerbitzuen balio nagusia.

Autonomia, duintasuna eta pertsonalizazioa dira gure arreta-printzipioak, eta horiek aplikatzea independentea da pertsonak duen egoera kognitibo, motor edo psikosozialarekiko. Narriadura kognitibo larria duten adinekoekin lan egiten denean – Horrek eragozten du lehentasunak eta nahiak modu konbentzionalean adieraztea –, laguntza naturalek esku hartzen dute, eta rol esanguratsua eta funtsezkoa izango dute; izan ere, horien bidez, pertsonaren lehentasunak eta nahiak ikertuko dira.

Ildo horretan garatzen da azken asteotan gure Fraisoro Zentroan egin den jarduera, gure lankide Gabriela Mondragonek maitasunez kontatzen diguna:

"Duela hilabete batzuk, Eusko Jaurlaritzak sustatutako 'Etxean Ondo' proiektuaren zati bat garatzen den Psikogeriatriako Unitatean parte hartzen duten zaintzaileak artileak eta hainbat material ekartzen hasi ziren jarduera berri batzuk egiteko. Unitateko emakume askok ehundu dute beren bizitza osoa; beraz, egoiliarren eta zaintzaileen artean tailer bat prestatu zuten, eta bertan egoiliarrek zaintzaileei ehuntzen irakatsi zieten.

Ehuntzen eta ehuntzen, denei lasaitasuna, konzentrazioa eta talde-lana ekartzen zien jarduera bat zela konturatu ziren. 

Egun batean, Donostiatik paseatzen ari zela, proiektuan parte hartzen ari zen zaintzaile batek Bizkaia pasalekuan (Donostiknit) dauden zuhaitzak ikusi zituen, eta pentsatu zuen zergatik ezin genuen gauza bera egin Fraisoron, zuhaitzak ez baitzaizkigu falta, eta gauza berrian probatzeko gogoa ere ez. Horrela, jarduera bar egin genezake talde osoaren artean, eta proiektua gauzatzeak dakartzan urrats guztiekin goza dezakegu, hala nola koloreak konbinatzea, artilezko koadroak egitea, eta horiek zuhaitzetan jartzea. Proiektuan parte hartzen genuen guztioi planteatu zigun, eta lehenengo galdera egoiliar batek egin zigun: 'Manta bat zuhaitz batentzat? Zertarako? Hurrengo galdera gizon batek egin zigun: 'Nik ez dakit ehuntzen, baina badakit josten, soldaduskan joskintzan nengoelako. Nik zer egin dezaket?' Gainerakoa filmatu zuten. Batzuek koloreak aukeratzen zituzten bitartean, beste batzuek madejak askatzen laguntzen zuten, beste batzuek puntua egiten zuten eta beste batzuk josten. 

Al final, obtuvimos la primera manta y llegó el momento de colocarla en el árbol. Algunas personas seguían pensando en por qué queríamos tapar un árbol con una manta y no comprendían el porqué lo hacíamos…..¡hasta que la colocamos y la tocamos! Azkenean, lehenengo manta lortu genuen eta zuhaitzean jartzeko unea iritsi zen. Batzuek pentsatzen jarraitzen zuten zergatik estali nahi genuen zuhaitz bat manta batekin eta ez zuten ulertzen zergatik egiten genuen... harik eta jarri eta ukitu genuen arte!

Jarduera hau ez da gure asmakizuna, 'Yarn bombing' edo 'Guerrilla de gantxillo' deitzen da, eta "mygimendu artistiko gisa sortu zen duela zortzi urte Holandan, artilea bezalako elementuen erabilera aldarrikatzeko eta ehuntzeko edo kakorratza egiteko jarduera ere gazteak direla gogoratazteko. Gaur egun, hiri askotan hartzen du indarra. Graffitia bezain inbaditzailea ez den hiri-artetzat hartzen da, hiriko espazioak eta elementuak puntuzko piezez edo kakorratzez estaltzean datzalako. Helburua modu baketsuan protesta egitea da, kaleak kolorez eta edertasunez betez" (Berta Viteri Ramirez, Storyfi).

Orain, 'Etxean Ondo' proiektuko kideek ez ezik, Fraisoroko beste egoiliar batzuek eta haien familiek ere parte hartu dute ekimenean. 

Antes de despedirme, quiero darle las gracias a Maite G por ayudarme a escribir este post, y que “cuando paseemos por el parque, lo reconoceremos como algo en lo que hemos participado, como algo propio”, y a Jaione por ayudarnos con el título. Agur esan aurretik, eskerrak eman nahi dizkiot Maite G-ri post hau idazten laguntzeagatik, eta "parkean paseatzen dugunean, parte hartu dugun zerbait bezala aitortuko dugu, berezko zerbait bezala", eta jaioneri izenburuarekin laguntzeagatik. 

Oraindik ehundu beharreko artilea eta estali beharreko zuhaitzak geratzen zaizkigu, eta, beraz, gure erdian itxarongo zaituztegu 'zuhaitzak xarmatzen' jarraitzeko".