Ametsak betetzen

Duela bi hilabete, gutxi gorabehera, Facebooken kasu berezi baten berri izango dut: Kataluniako haurtxo batek hiru hilabete zituen gaixotasun arraro batekin, eta gaixotasun gehiago eragiten zizkion.

Ez dakit zergatik, baina gaia ukituta daukat irakurri nuenetik. Berehala jarri nintzen harremanetan mezu baten bidez sare sozial honen bidez, eta pixkanaka gaia sakontzen joan nintzen eta Meritxellen kasuaren berri askoz ere gehiago izan nuen.

Kausarekin lagundu eta dirua bildu ahal izateko, eman nire liburuko kutxa bat. Ekintza honek asko pozten du jende guztia, eta familia eskerroneko kideek esan zidaten ez zekitela nola eskertu egindako hau.

“Tengo parálisis cerebral, Pero no estoy enfermo”

Aldi berean, familiako norbaitek komentatu zidan Sant Jordi egunean ez nindoalako liburuak sinatzera joaten ". Niri plan bikaina iruditzen zitzaidan, baina ezin nuela erantzun behar izan nien, mendekotasun handiko pertsona zela eta ezin nintzela Bartzelonara bakarrik joaten ausartu. Familiak ni ezagutu nahi nindutela esaten jarraitzen zuen, "Te queremos conocer, ven a Barcelona" esaten zidaten.

Nik gaiari bueltak ematen jarraitzen nuen, Bartzelonara joan nahi bainuen, eta goiz batean bizi naizen zentrotik (Centro Iza) erizaindegira jaitsi eta liburuak sinatzearen historia osoa azaldu nien. Istorio guztia kontatu ondoren, Lola, zentroko erizain erreferentzialak esan zidan: "Badakizu Matiak laguntzaile pertsonalen zerbitzua duela eta Bartzelonara liburuak sinatzera joan zaitezen lagun diezazuketela?"

Nik "ez dakit ezer" esan nion, eta berak sakonago azaldu zidan zertan zetzan zerbitzua, eta berehala konturatu nintzen nire aukera zela Bartzelonara joateko eta, horrela, opor txiki batzuk egiteko.

Hitz egin Ainhoa Arrillagarekin (Izako DTS) eta berehala jarri ninduen harremanetan Amaia Lete eta Maider Otxoarekin (zerbitzuko arduradunak). Nire kasua kontatu nien, haiek nire beharrak aztertu zituzten eta berehala jarri ziren martxan niri zerbitzua jartzeko. Nire beharren eta lehentasunen arabera, laguntzaile pertsonala eta laguntzailea aukeratu zituzten. Bartzelonara joan naiteke!

Gairik negatiboena bidaiarako ekipajea prestatzen ari ginenean izan zen. Halako muntaia ikustearen beheraldia sartu zitzaidan pixka bat. Lehen, lau gauzarekin bidaiatzen nuen, eta, orain, hainbeste pixoihal, zundarako janari (urgentziazko garraio bidez bidali behar zena) ikustean, benetan makila bat izan zen niretzat. Baina inportanteena da, lagunartean izan arren, neure kabuz ari nintzela gauzak egiten.

Eta iritsi zen eguna, Bartzelonara joan ginen, Meritxell ezagutu nuen eta liburuak arazorik gabe sinatu ahal izan nituen. Azken batean, esperientzia oso ona izan da, errepikatzeko. Bizitzan nahi dituzun gauzak egiten lagunduko dizun pertsona bat izatea oso garrantzitsua da, eta laguntzaile pertsonalaren zerbitzuarekin posible da

Amaitzeko, pasadizo horietako batzuk utziko dizkizuet, bidaia bat egiten dugunean gertatzen zaizkigunak, eta horiek gabe ziur nago ez genukeela berdin gogoratuko.

Hoteleko gela ondo zegoen, bainugela izan ezik, bainu-aulki gurpildunik ez genuenez, ez ginen arriskatu, Marijok ohean garbitzen ninduen eta ondo.

Behin bainugelara joan nahi nuen, Marijori esan nion eta bainugela egokitua zuten tabernak bilatzen hasi ginen. Nola ari zitzaigun kostatzen aurkitzea inguruan zegoen adinekoen egoitza bati erreparatu genion, eta Marijori esan nion: "Marijo egoitzan galdetzen badugu ea unetxo batez bainua uzten digun?" Galdetu genuen eta oso atseginak izan ziren eta pasatzen utzi ziguten. Eskerrak eman genizkien eta berriz ere paseoaz gozatu.

Beste batean Bartzelonatik joaten ginen, bazkaltzeko ordua zen, hiru joaten ginen, Marijo, ni eta Meritxellen ama. Ranbletako txiringito batean eseri ginen, entsalada bat eta paella bat eskatu genituen, bi Coca Cola, nik jan nuen. Jaten amaitu genuen kontua eskatu genuen, eta Marijo zuritu egin zen, bi Coca Colarengatik 12 €kobratu zizkiguten.

Jose Manuel Mancisidor "Budy"

http://elblogdebudyelgolfo.blogspot.com.es/