Multimorbilitatea adinekoengan eta medikamentuen zentzuzko erabilera

Duela gutxi, 2016ko apirilean, NiICE agentziak, Eyes on Evidence programan, Mary Tinneti doktoreak egindako lan bat nabarmendu zuen, sendagai jakin batzuek multimorbilitatea duten pazienteen heriotza-tasa murrizteko duten eraginkortasunari buruzkoa.

Multimorbilitatea gaixotasun kroniko baten presentzia bezala definitzen da, akutua edo kronikoa izan daitekeen beste batekin batera, praktikan bi gaixotasun kroniko baino gehiago dituzten pazienteak hartzen diren arren. Sendagaien eraginkortasuna ebaluatzeko aukera ematen duten saiakuntza klinikoak gaixotasun espezifikoen gainean egiten dira, sarritan komorbilitateak dituzten pazienteak eta adinekoak alde batera utzita; beraz, patologia ugari dituzten pazienteei praktika klinikoko gidak ezartzean, zaila da esku-hartzeen onurak eta arriskuak orekatzea.

Medicareren datu-base amerikarreko 8.578 pazienteren laginari buruzko datuak bilduz, 65 urtetik gorakoetan, honako hauetatik bi patologia baino gehiago betetzen dituztenak aztertzen dituzte (fibrilazio aurikularra, kardiopatia iskemikoa, giltzurrunetako gaixotasun kronikoa, bihotz-gutxiegitasuna, diabetes mellitus, dislipemia, hipertentsioa, gaixotasun tronboenbolikoa, depresioa), eta haiekiko atxikitze-maila.

Warfarina, beta-blokeatzaileak, kaltzio-antagonistak, AEBI, estatinak eta tiazidak hilkortasuna murrizten dute multimorbilitatea duten pazienteetan; hala ere, klopidogrela, metformina, ISRS, ISRSNA pazienteek ez dute hilkortasuna murrizten.

Datuen interesgarriena da eguneroko jardunaren antz handiagoa dutela; beraz, datuen kanpo-balioa kontuan hartu behar da, bai eta laginaren tamaina handia ere; hala ere, ez du ematen iraupen-denborari, dosiari edo tratamenduarekiko atxikimenduari buruzko informaziorik. Era berean, metformina edo antidepresiboak dituzten pazienteen bizi-kalitaterako edo erikortasunerako neurririk ez da kalkulatu, hilkortasunaren garrantzi berekoak izan baitaitezke. Era berean, neurri kognitibo, funtzional edo hauskorren falta sumatzen da, neurri horiek hainbat populaziotan duten eragina hobeto ebaluatzeko.

Medikamentuen berrikuspen egituratuak, balorazio geriatriko integral egokia egin ondoren, pazientea sailkatuz eta asistentzia-helburuak zehaztuz, gai izan behar du medikamentu jakin baten indikazioak jarraitzen duen ebaluatzeko, bai eta balizko onurak eta arriskuak, interakzioak eta egokitasun posologikoa ere. Azterlan honetatik lortutako informazioak adierazten du sendagaiek lehentasuna dutela depreskripzio bat egiteko orduan, eta helburuak pazientearen emaitzetan zentratzen direla modu integralean, eta ez soilik aldagai subrogatuetan.

*Tinetty M, McAvay G, Trentalange M, et al. Association between guideline recommended drugs and death in older adults with multiple chronic conditions: population based cohort study. BMJ 2015;351:h4984 | doi: 10 .113 6/bmj.h4984.RESEARCH