Bizi-kalitatea eta zainketen kalitatea bizitzaren amaieran

Bizi-kalitatea dimentsio anitzeko kontzeptu indibiduala da, faktore pertsonalak eta sozioanbientalak, dimentsio fisikoa, psikikoa eta soziala biltzen dituena, eta aldagai objektiboak eta subjektiboak konbinatuta neur daitekeena. Horregatik guztiagatik, kontzeptu pertsonala eta indibiduala da, aurretiko esperientzien eta oroitzapenen araberakoa, pertsonaren integraltasuna eta haren balioak eta sinesmenak kontuan hartzen dituena. Ezagutza horrek balio handia du laguntza-zerbitzuek, eta bereziki bizitzaren amaieran, ematen dituzten zainketen emaitza ezagutzeko.

Duela gutxi* argitaratutako lan batean, organo aurreratu nahikorik ez duten pazienteen bizitzaren amaierako zainketen kalitateari eta haien senideen pertzepzioari buruzkoa, interes handia du, ikerketaren helburua estali gabeko premiei eta laguntza-helburuei buruzko informazio handia ematen duten alderdi subjektiboei buruzkoa baita.

Atzera begirako azterlana da, 2009tik 2012ra bitartekoa, eta Ameriketako beteranoen ospitaleetan hiltzen diren pertsonak biltzen ditu: 57.753 pertsona aztertzen ditu, eta familien % 63k erantzuten du. Giltzurrunetako gaixotasun kronikoa, neoplasiak, bihotz-biriketako gutxiegitasuna (BGBK bronkopatia kronikoa edo bihotz-gutxiegitasuna), dementzia eta hauskortasuna (hainbat diagnostiko ditu, hala nola parkinsona, iktusa, aldakako haustura, deliriuma, pneumonia, inkontinentzia, deshidratazioa, zelulitisa, sinkopea). Zainketen kalitatea ebaluatzeko neurtu beharreko helburu nagusiak honako hauek dira: azken 3 hilabeteetan aringarri-taldeei egindako kontsultaren, suspertu beharrik ez izateko aginduen, heriotzaren kokapenaren (ospitalea, ZIU, egoitzak) eta familiaren pertzepzioaren mende daude. Pertzepzio horren barruan sartzen dira profesionalek familia-eskaeren aurrean duten jarrera, alternatiba terapeutikoen informazioa, euskarri emozionala eta minaren maiztasunari eta intentsitateari buruzko aldagai batzuk.

Bada, ehuneko handi batean minbizia edo dementzia duten pazienteek aringarri-ekipoekin kontsultatzen dute ( % 73 eta % 61,5, hurrenez hurren), eta % 50 baino gutxiago organo-gaixotasunetan; era berean, paziente horiek % 10 baino gutxiago hiltzen dira unitate intentsiboetan, eskasia organikoen ia % 30 hiltzen diren bitartean. Familiek zaintza-kalitate hobea dute neoplasiak eta dementzia dituzten pazienteetan.

Joera eta zailtasun metodologikoak gorabehera, datu-baseen analisia denez, agerian geratzen da bizitzaren azken fasea identifikatzeak eta erabakiak hartzeko plangintza aurreratuak gaixotasun aurreratuak dituzten pazienteen zainketen eta bizitzaren kalitatea areagotzen duela, eta ahalegin terapeutikoa mugatzen duela, senideen gogobetetasun handiagoarekin. Neoplasiak eta dementziak dituzten pazienteen zainketen sentsibilizazioan egindako aurrerapenek barne hartu behar dituzte organo aurreratu nahikorik ez duten eta hauskorrak diren pazienteak, baliabideak esku-hartzeen eraginkortasunera eta segurtasunera egokitzeko, behar bezala informatutako pazienteen lehentasunak kontuan hartuta.

Medikuntza probabilitateen artea eta ziurgabetasunaren zientzia da.​ W. Osler

* Quality of End-of-Life Care Provided to Patients With Different Serious Illnesses

Wachterman M. JAMA Intern Med. 2016;176(8):1095-1102.